Waarschuwing voor lijkverbranding
De laatste tientallen jaren is de crematie, een praktijk van de vrijmetselarij, steeds meer verbreid geraakt. Cremeren is het gewelddadig vernietigen van het menselijk lijk door middel van vuur of grote hitte.
Wegens de grote verbreiding, is het daarom niet alleen gepast, maar ook dringend noodzakelijk, om aan onze lezers de wet van de Katholieke Kerk terzake te herinneren. Deze bepalingen werden vastgelegd in het Kerkelijk Wetboek, gepromulgeerd door Benedictus XV in 1917, en zijn, aangezien de Apostolische Stoel formeel vacant is, nog altijd van kracht.
De wet van de Kerk verbiedt uitdrukkelijk de volgende vijf handelingen:
1) Een lijk cremeren.
2) Formeel medewerking verlenen aan een crematie.
3) Verordenen dat zijn eigen lichaam of dat van een ander gecremeerd zal worden.
4) Deel uitmaken van een vereniging, waarvan de leden zich verplichten hun eigen lichaam te laten cremeren, of dat van de personen waarover zij kunnen beschikken.
5) De sacramentele absolutie verlenen aan iemand die beschikt heeft dat zijn lichaam zal worden gecremeerd, en die deze beschikking niet wil herroepen; of aan een dergelijke persoon, na diens dood, een kerkelijke begrafenis verlenen.
(canon 1203; 1240 §1 n. 5; 2339).
Het Instituut ‘Mater Boni Consilii’ houdt zich aan deze wetgeving.
Tien (van de vele) motieven om zich te verzetten tegen crematie
De Kerk beschouwt de praktijk van het cremeren van lichamen als “een barbaarse praktijk, die niet alleen ingaat tegen de christelijke godsdienstzin, maar ook tegen de natuurlijke eerbied voor de lichamen van de overledenen; een praktijk die de Kerk sinds haar prilste begin altijd heeft verboden” (Instructie van het H. Officie, 19 juni 1926).
Hier volgen er enkele motieven waarom het cremeren van lichamen onbetamelijk is.
1) Omdat Onze Heer Jezus Christus zelf begraven heeft willen worden (Jo XIX,40), volgens de traditie ook van heel het Oude Testament.
2) Omdat de verbranding tot as het idee geeft, dat de lichamen voor altijd zouden zijn ontbonden en verloren, terwijl de ritus van de begrafenis integendeel de opvatting steunt van de dood gezien als een slaap (Jo XI, 11-39) en dus treffend het christelijk geloof uitdrukt in de uiteindelijke verrijzenis van de doden.
3) Omdat de begrafenis of teraardebestelling het christelijke en bijbelse zinnebeeld uitdrukt van het lichaam, gezien als een kiem die nieuw leven voortbrengt: “als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft zij alleen; maar als zij sterft, brengt zij overvloedige vrucht voort” (Jo XII, 24) en “zó is het ook bij de opstanding van de doden. Het wordt gezaaid in bederf, het staat op in onbederfelijkheid” (zie 1 Cor XV, 36-44).
4) Omdat de gehele liturgie van de Kerk eer betoont aan het lichaam van de overledene, dat een tempel van de Heilige Geest is geweest, en is voorbestemd om te verrijzen uit de doden, terwijl de crematie het lichaam juist met schennend geweld vernietigt in het vuur, zinnebeeld van het eeuwige vuur…
5) Omdat de Kerk altijd al de eredienst heeft beoefend van de relikwieën van de Heiligen, terwijl zij de straf van het vuur heeft voorbehouden aan de lichamen van de onboetvaardige ketters.
6) Omdat reeds de eerste christenen er al een afschuw van hadden, zoals de heiden Minucius Felix getuigt: de christenen, schrijft hij, verafschuwen de brandstapels en veroordelen de lijkverbranding.
7) Omdat overal waar het Evangelie zich verbreid heeft, de crematie is verdwenen.
8) Omdat de crematie is heringevoerd door de vijanden van de Kerk, eerst onder de franse revolutie en later in de 19e eeuw, om de verrijzenis van de doden te loochenen en de Kerk te bestrijden.
9) Omdat het de sekte van de vrijmetselaars is, die de opkomst van crematie heeft behartigd en blijft behartigen.
10) Omdat het dezelfde sekte is, die (onder Paulus VI) de wijziging van de kerkelijke wet tegen crematie gevraagd heeft en verkregen: de zoveelste overgave van de neo-modernisten aan de vijanden van Kerk.
